Woonpaden van vluchtelingen in de Vlaamse nevelstad (2019-2023)

Dit onderzoek naar het woongedrag van erkende vluchtelingen in de Vlaamse nevelstad focust, gelinkt aan het specifieke traject dat erkende vluchtelingen afleggen in de eerste jaren van hun verblijf, op de transitie van opvang naar huisvesting en op de manier waarop vluchtelingen daarbij betekenis geven en willen geven aan het wonen in Vlaanderen. Belangrijk is hierbij te stellen dat de respondenten voor dit onderzoek, “erkende vluchtelingen”, nog maar sinds een beperkte tijd in Vlaanderen verblijven. Bevindingen gaan dus over de ervaringen van vluchtelingen tijdens hun eerste jaren in Vlaanderen. Noodzakelijk voor het verwerven van inzichten in het woongedrag van vluchtelingen is het bestuderen van hun woontrajecten en de eventuele patronen en motivaties die spelen binnen de veranderingen in deze trajecten (Claessens, Vlerick & De Decker, 2009).

Kwalitatief onderzoek naar individuele woontrajecten van vluchtelingen kan een nuttige achtergrond bieden voor de huidige maatschappelijke en politieke discussie omtrent opvang en de verdere sociaal-ruimtelijke integratie/assimilatie van nieuwkomers (Balampanidis, 2019). Wonen en de manier waarop vluchtelingen betekenis geven aan wonen vervullen hierin een prominente rol. Ook kan deze benadering zinvol zijn bij de formulering van beleidsmaatregelen (opvang, wonen, integratie) op federaal en lokaal niveau. In België zorgen strikt afgebakende beleidsdomeinen op verschillende niveaus er immers voor dat bestaand onderzoek vaak door specifieke overheden wordt gemandateerd om het eigen specifiek beleid te beoordelen (Kemeny, 1992). Een geïntegreerde en verweven evaluatie ontbreekt. Dit onderzoek tracht via het bestuderen van (individuele) huisvestingstrajecten deze beleidsdomeinen net met elkaar in verband te brengen.